Hiking and ice climbing adventure on the Kennicott Glacier

The Kennicott Glacier is located in St. Elias National Park, part of the Wrangell Mountains. It will be for the first time we hike and climb on ice. Excited for what is to come, we meet our guide Melissa from St. Elias Alpine Guides at nine in the morning. We register and get information about the crampons. We never heard about this before but these are metal plates with sharp knife looking triangles you bind on your shoes. They are used for ice walking and climbing. Gliding on the ice is no longer possible.

The hiking trails take us via green bushes, rocks, a waterfall and amazing mountain views up to the edge of the white ice. In the valley we see the ice root covered with dust and mud. The 3 km hike up to the ice, with medium elevation, was easy for us. Now it is time to put on the crampons.

Our first steps on the ice are a bit uncomfortable but after tens steps you are used to it. The most appropriate is to walk with your legs a bit open so that you don't step on your own feet and that you have a better balance. With each step you lift your foot high and you lock yourself in the ice. Make sure you take water, food and extra clothing with you. It was very warm the first part of the hike and on the ice it can be cold. Dress in layers and take wind and rain proof clothing.

We continued about 2 km on the ice. The first part is rather flat but soon it becomes rough with ice cracks below you, small creeks coming down, cliffs and waterfalls. This makes it very beautiful and challenging. The crampons make it possible to walk upwards or downwards on slippery ice mountains. Always were your gloves because when you fall, you could cut open your hands. The ice is sharp and hard as glass.

Some people asked us, isn't this dangerous walking on a glacier? You need to know what to do, best to take a guide. What we did is absolutely safe, we remained at the melting part of the glacier. Here the ice is hundreds of years old and not moving rapidly. The ice is thick and stable, there are no deep holes covered by snow. Stay on the root of the glacier.

The closer you go to the summit the more dangerous it becomes. Here the ice is moving. Ice blocks the size of houses are falling down and some of the crack are to deep to see the end. At the highest point, the ice has a thickness of 1,5 km. Nobody has ever climbed the upper part of the Kennicott Glacier. In total the glacier is more than 40 km long.

This is an excellent Alaska experience and to be recommended for all tourists who are able to hike 10 km. It is suitable for families with children. It was one of our most interesting hikes ever.

De Kennicott Gletsjer is gelegen in St. Elias National Park en maakt deel uit van het Wrangell gebergte. Het zal de eerste keer zijn dat we op ijs wandelen en klimmen. Naar deze uitstap uitkijkende ontmoeten we onze gids Melissa van St. Elias Alpine Guides om negen uur 's morgens. We registreren en krijgen informatie over onze crampons. Hier hadden we eerlijk gezegd nog nooit van gehoord maar het zijn metalen voetplaten met scherpe driehoekige mesjes aan de onderzijde. Je bint ze vast aan je schoenen en je bent klaar om op ijs te wandelen en klimmen. Glijden is niet langer mogelijk.

Het wandelpad door bossen, rotsachtig gebied, een waterval en prachtige bergzichten brengt ons tot aan de rand van het witte ijs. In de vallei zien we het uiteinde van de gletsjer bedekt met stof en aarde. De wandeling is ongeveer 3 km lang met licht klimmende en dalende stukken. Voor ons was dit heel eenvoudig. Nu is het echter tijd om de crampons aan te trekken.

Onze eerste stappen op het ijs zijn wat onwennig maar na enkele minuten ben je ervaren genoeg. Je kan het beste redelijk wijdbeens stappen zodat je niet op je eigen voet stapt en ook een beter evenwicht behoudt. Bij iedere stap hef je de voet hoog en kap je die in het ijs. Zorg ervoor dat je genoeg water, eten en extra kledij meeneemt. Het eerste deel van de wandeling is warm en op het ijs kan het koud worden. Kleed in laagjes en breng water en winddichte kledij.

We gingen ongeveer 2 km verder op het ijs. Het eerste stukje is redelijk plat maar snel wordt het ruwer met ijsspleten onder je, beekjes stromend water, ijskliffen en watervallen. Dit maakt het heel mooi en uitdagend. De crampons maken het mogelijk op steile stukken opwaarts en neerwaarts te wandelen of te klimmen. Draag altijd handschoenen indien je het evenwicht verliest en een hand op ijs zet voor steun. Het ijs is enorm hard en scherp.

Sommige mensen hebben ons gevraagd, is het niet gevaarlijk wandelen op een gletsjer? Je moet gewoon weten wat te doen en het juiste materiaal hebben. We raden aan een gids te nemen. Wat wij deden was veilig daar we op het smeltende lage deel van de gletsjer bleven. Het ijs is reeds honderden jaren oud en beweegt heel traag. Het is dik en stabiel. Er zijn ook geen diepe putten die bedekt zijn met sneeuw.

Hoe dichter je naar de top van de berg gaat hoe gevaarlijker het wordt. Hier beweegt het ijs en zijn er onzichtbare dieptes. Soms vallen er ijsblokken de grootte van huizen naar beneden en zijn er openingen in het ijs waarvan je het einde niet kan zien. Op het hoogste punt heeft het ijs een diepte van 1,5 km. Niemand heeft ooit het bovenste deel van de Kennicott gletsjer beklommen. De totale lengte van de gletsjer is meer dan 40 km. 

Dit is een uitstekende Alaska ervaring en aan te bevelen aan toeristen die 10 km aankunnen. Dit is uiterst geschikt voor families. Het was één van onze mooiste en meest interessante natuurwandelingen ooit.
  

Previous Kennicott article: Staying at the Kennicott Glacier Lodge

Previous Mountain article: Bush flight to Kennicott with Wrangell Mountain Air

Return to main page

Staying at the Kennicott Glacier Lodge

The Kennicott Glacier Lodge is an expensive hotel located in Kennicott, at the root of the glacier and the mine mill. There is however no choice, this is the only hotel of the old mine ghost town. Our room was nice with two queen size beds, a private bathroom and excellent views on the mountains and the glacier.

You would expect a glacier to be white but this is the end tail of the glacier which is covered by mod and dust from the neighboring mountains. The glacier pushes the ice forward under the soil and covers the lowest part with a brown layer. I looks a bit like small mountains in the valley but it is ice.

We enjoyed the views from the hotel room and terrace. The weather was excellent and we could even see the snowcapped summit of Mount Blackburn. Our next article will cover our climbing adventure of Kennicott Glacier.

De Kennicott Glacier Lodge is een duur hotel gelegen in Kennicott aan het uiteinde van de gletsjer en de mijnfabriek. Er is echter geen andere keuze, dit is het enige hotel in de oude mijn spookstad. Onze kamer was mooi met twee Queen size bedden, een privé badkamer en uitstekende zichten op de bergen en de gletsjer.

Je zou veronderstellen dat een gletsjer wit zou zijn maar dit uiteinde is bedekt met modder en stof van de omliggende bergen. De gletsjer duwt het ijs vooruit onder de omliggende grond en wordt hierdoor bedekt met een bruine bovenlaag. Het ziet er minuscuul uit maar dit zijn echt kleine bergen van ijs in de vallei. 

We genoten van onze zichten uit de kamer en het terras. De weersomstandigheden waren prachtig en we konden zelfs de met sneeuw bedekte top van Mount Blackburn zien. Ons volgende artikel beschrijft ons klimavontuur op de Kennicott Gletsjer. 
 

Previous Kennicott article: Bush flight to Kennicott with Wrangell Mountain Air

Previous Hotel article: Nice swimming pool in Le Meridien, St. Julians, Malta

Return to main page

Bush flight to Kennicott with Wrangell Mountain Air

It was the first time we would take such a small airplane, a real adventure. Arriving at the airport (field, next to a lake), we were going to meet our pilot. He arrived by plane and greeted us warmly. Are you the passengers going to Kennicott? Yes. Ok, let's go. There was no terminal, no security check and we had to fly with only hand lugage. With us came two other guests. The plane was completely full with five people.

Everyone had clear views with his own window and we got a headset so that we could communicate with the pilot. It was also a noise reduction tool for the propellor engine. As you can see, I have already have a small beard in Alaska. A matter of blending in with the locals.

During the first part of the half an hour flight we saw lots of green, lakes and canyons. Clouds were rather low and we had excellent views on Mount Blackburn and the Kennicott glacier. Before landing we also saw the Kennicott Mine Mill and the lodge where we are going to stay for two nights.

Het was de eerste keer dat we in zo'n klein vliegtuigje gingen vliegen, een echt avontuur. Aan de luchthaven, een veld naast een meer, gingen we onze piloot ontmoeten. Hij kwam aan per vliegtuig en groette ons hartelijk. Zijn jullie de passagiers voor Kennicott? Ja. Ok, laat ons maar vertrekken. Er was geen terminal, geen beveiliging, geen check-in en we konden enkel met handbagage vliegen. Twee andere passagier kwamen ook mee en het vliegtuig was volledig vol.

Iedereen had zijn eigen raam en een headset zodat communicatie met de piloot mogelijk was. Het diende ook als geluidsisolatie tegen de brullende propeller geluiden van de motor. Zoals je kan zien heb ik reeds een baardje aangekweekt in Alaska. Gewoon voor het plezier en samenhorigheid met de lokale bevolking. 

Tijdens het eerste deel van de half uur durende vlucht zagen we veel groen, meren en ravijnen. De wolken hingen redelijk laag maar we hadden uitstekende zichten op Mount Blackburn en de Kennicott gletsjer. Net voor de landing zagen we nog de Kennicott mijnfabriek en de lodge waar we twee nachten gingen verblijven.
 

Previous Flight article: Flying above a land of mountains and ice, Greenland

Return to main page

Chitina, the historic and current gateway to Kennicott

What once was a lively industrial town, from 1910 till 1939, is now deserted. Chitina was built as train maintenance town for the copper industry between Kennicott and Cordova. Trains transporting copper from the mine in Kennicott were on their way to the Pacific Ocean.

Several hundred lived in Chitina and many more passed through the city on their way to work in the mines. The best hotels were in Main Street. We also stayed in the historic Gillpatrick Chitina Hotel but with one big difference. During the winter season, there are only a few permanent residents in this town. There is only one restaurant, one hotel, one saloon and one B&B. Everything is very old and basic.

Arriving late in the afternoon, we still enjoyed a walk through town and alongside the lake. We came to this town for the same reason as the historic miners. We were in transit, the next morning we will take a bush flight to Kennicott.

Wat ooit een industriële stad was, van 1910 tot 1939, is nu totaal verlaten. Chitina werd gebouwd als trein connectiepunt en onderhoudscentrum voor kopertransport tussen Kennicott en Cordova. De treinen waren op doortocht naar de Stille Oceaan.

Honderden mensen woonden hier en veel meer waren in transit om in de mijnen te gaan werken. De beste hotels waren in Main Street. Wij verbleven nu ook in dezelfde straat in een historische Gillpatrick Chitina Hotel. Er is echter één groot verschil, nu wonen er tijdens de winter slechts enkele mensen in deze stad. Er is slechts één restaurant, één hotel, één B&B en een saloon. Alles is oud en eenvoudig. 

Wij kwamen aan in de late namiddag en genoten van een wandeling langs het meer. We kwamen hier met dezelfde reden als de vroegere mijnwerkers, we waren in transit. De volgende ochtend gaan we een bushvlucht nemen naar Kennicott. 
 

Previous Hotel article: Nice swimming pool in Le Meridien, St. Julians, Malta

Return to main page