Marseille is a coastal and port city in the south of France. The most interesting district is the Vieux Port or the old harbor. Here you find most of the restaurants, bars, churches, a castle and museums. The views are excellent and sitting on a terrace with a glass of wine in the sun is relaxing.
Marseille is in general a city with old buildings, big boulevards and crazy drivers. All cars are damaged and we are not surprised when you see people driving. Art, statues, couture and creative advertising are trademarks of this French city. It is however not all glitter and glamour, you also see poverty with the many homeless people hanging around. Maybe big cities attract this. Marseille with almost one million inhabitants is the third largest city of France.
Marseille is een kuststad met een grote haven in het zuiden van Frankrijk. Het meest interessante district is de “Vieux Port” of de oude haven. Hier vind je de meeste restaurants, bars, kerken, een kasteel en musea. De zichten zijn uitstekend en van op een zonnig terras met een glaasje wijn kan je echt tot rust komen.
Marseille is een stad met vele oudere gebouwen, brede boulevards en wilde autobestuurders. Alle auto’s in de stad zijn beschadigd en we zijn niet verbaast als we de mensen zien rijden. Kunst, beeldhouwwerken, mode en creatieve reclame zijn het handelsmerk van deze Franse stad. Het is echter niet allemaal glitter en glamour, je ziet er ook veel armoede wat nog wordt versterkt door het grote aantal daklozen die overal rondhangen. Misschien trekken grootsteden dit aan. Marseille met bijna één miljoen inwoners is de derde grootste stad van Frankrijk.
Previous Marseille article:
How we select a Michelin restaurant, Une Table au Sud
Previous General Impressions article:
General Impressions of Riga, the capital of Latvia
Return to main page
Monday, 29 June 2015
Saturday, 27 June 2015
How we select a Michelin restaurant, Une Table au Sud, Marseille
When travelling, we like to try out new top quality restaurants. We use the Michelin Guide to make our choice. What are our criteria? We prefer they have a Michelin Star, an attractive tasting menu, modern look and creativity in their food presentation. The restaurant should also have good price value on their website. Une Table au Sud met all these requirements and we made our reservations. We got a table at the window overlooking the port and the Ferris wheel.
The young Chef Ludovic Turac is from Marseille and works mostly with fish. Something there is no shortage of here in the port of this coastal city. His culinary creativity provides a delight for the eyes and super taste.
With the Champagne came a few amuses. We started with ravioli of crab and our second starter was a very special preparation of green asparagus with parmesan cheese. The third dish was just excellent, seabas with butternut and an extract of bouillabaisse. The bouillabaisse is a local fish soup specialty and it could not have been better. Une Table au Sud also served bouillabaisse as a main dish if you eat a la carte. You have to try it.
Our main course was rack of lamb with a herb crust and young vegetables. We closed our evening with a daring cheese dessert and chocolate. The whole menu was served together with wine pairing of good quality. When we are back in Marseille we will return to this restaurant.
Terwijl we reizen, trachten we nieuwe top restaurants te ontdekken. Meestal gebruiken we de Michelin Gids als leidraad. Hoe maken we hieruit onze keuze? We prefereren een restaurant met Michelin Ster, een aantrekkelijk degustatie menu, moderne uitstraling en creativiteit in de presentatie van gerechten. Het restaurant moet ook een goede prijs kwaliteit aanbieden, iets wat we nakijken op hun website. Une Table au Sud voldeed aan al deze elementen en we besloten te reserveren. We kregen een tafel aan het venster met zicht op de haven en het reuzenrad.
De jonge Chef Ludovic Turac is van Marseille en werkt veel met vis. Iets waar hier in deze kuststad geen tekort aan is. Zijn culinaire creativiteit is een streling voor het oog en de smaakpapillen.
Bij de Champagne kregen we enkele amuses. We begonnen het menu met ravioli van krab en ons tweede voorgerecht was een bijzonder klaargemaakte groene asperge met Parmezaanse kaas. Het derde gerecht was uitstekend, zeebaars met butternut en een emulsie van bouillabaisse. De bouillabaisse is een streekgerecht van Marseille, deze vissoep emulsie kon gewoon niet beter geweest zijn. Une Table au Sud serveert ook bouillabaisse als hoofdgerecht a la carte. Je moet het eens proberen.
Ons hoofdgerecht was lamskroon met een korst van kruiden en jonge groeten. We sloten de avond met een gedurfd kaasdessert en chocolade. Het volledige menu werd begeleid door aangepaste wijnen van goede kwaliteit. Als we nog eens in Marseille zijn, gaan we hier zeker terug eten.
Previous Marseille article: Very poor service at 7 Urban Suites Hotel
Previous Michelin Star Restaurant article: Trying out the famous Mo Grill Restaurant, Kuala Lumpur
Return to main page
The young Chef Ludovic Turac is from Marseille and works mostly with fish. Something there is no shortage of here in the port of this coastal city. His culinary creativity provides a delight for the eyes and super taste.
With the Champagne came a few amuses. We started with ravioli of crab and our second starter was a very special preparation of green asparagus with parmesan cheese. The third dish was just excellent, seabas with butternut and an extract of bouillabaisse. The bouillabaisse is a local fish soup specialty and it could not have been better. Une Table au Sud also served bouillabaisse as a main dish if you eat a la carte. You have to try it.
Our main course was rack of lamb with a herb crust and young vegetables. We closed our evening with a daring cheese dessert and chocolate. The whole menu was served together with wine pairing of good quality. When we are back in Marseille we will return to this restaurant.
Terwijl we reizen, trachten we nieuwe top restaurants te ontdekken. Meestal gebruiken we de Michelin Gids als leidraad. Hoe maken we hieruit onze keuze? We prefereren een restaurant met Michelin Ster, een aantrekkelijk degustatie menu, moderne uitstraling en creativiteit in de presentatie van gerechten. Het restaurant moet ook een goede prijs kwaliteit aanbieden, iets wat we nakijken op hun website. Une Table au Sud voldeed aan al deze elementen en we besloten te reserveren. We kregen een tafel aan het venster met zicht op de haven en het reuzenrad.
De jonge Chef Ludovic Turac is van Marseille en werkt veel met vis. Iets waar hier in deze kuststad geen tekort aan is. Zijn culinaire creativiteit is een streling voor het oog en de smaakpapillen.
Bij de Champagne kregen we enkele amuses. We begonnen het menu met ravioli van krab en ons tweede voorgerecht was een bijzonder klaargemaakte groene asperge met Parmezaanse kaas. Het derde gerecht was uitstekend, zeebaars met butternut en een emulsie van bouillabaisse. De bouillabaisse is een streekgerecht van Marseille, deze vissoep emulsie kon gewoon niet beter geweest zijn. Une Table au Sud serveert ook bouillabaisse als hoofdgerecht a la carte. Je moet het eens proberen.
Ons hoofdgerecht was lamskroon met een korst van kruiden en jonge groeten. We sloten de avond met een gedurfd kaasdessert en chocolade. Het volledige menu werd begeleid door aangepaste wijnen van goede kwaliteit. Als we nog eens in Marseille zijn, gaan we hier zeker terug eten.
Previous Marseille article: Very poor service at 7 Urban Suites Hotel
Previous Michelin Star Restaurant article: Trying out the famous Mo Grill Restaurant, Kuala Lumpur
Return to main page
Thursday, 25 June 2015
Entering a U-480 Foxtrot type 641 war sub marine, Zeebrugge
It is strange to see such a black war submarine boat in a civilian port like Zeebrugge. It is no longer operational and now functions as a museum. We found it interesting to have a look at this for the crew very uncomfortable vessel which sometimes stayed under water for months. We would not enter the submarine when it would be diving.
The weapon arsenal contains 22 torpedo’s or 44 mines. The enormous steel tubes to launch torpedo's look powerful. There still needs to be place for the 75 sailors in the narrow 91 meter corridor of the vessel. Most people slept on the floor and there was only one toilet and washing bidet. Hygiene was not the strongest requirement on board. The sailors could only use water once every three days.
To move from one compartment to the next, we had to creep through narrow circular openings. A challenge if you are not used to this. In the movie "Das Boot" which is recorded on a similar submarine, you see the actors jumping through these connection holes. We were more careful. Against the walls you see many turning wheels, this is to regulate the water and air in the submarine. With the change of pressure and weight, it sinks of floats back to the surface. We can already imagine how energetic sailors had to turn these wheels.
Inside noisy compressors kept on running to provide visitors oxygen. At the end of our visit we were happy to see the blue sky and breathe in the open air. The open space outside gave us a feeling of freedom something we take for granted in our daily lives. Inside the vessel we really felt locked up, tense and uncomfortable. We are pleased we this visit but wouldn't do it again, one time is enough.
Het is heel raar om een zwarte militaire onderzeeër te zien in een publieke haven zoals Zeebrugge. Deze is echter niet langer operationeel en dient nu als museum. We vonden het interessant om dit voor de bemanning oncomfortabel vaartuig, dat soms maanden onder water blijft, te bezoeken. We zouden echter niet mee willen gaan in een duikexpeditie.
Het wapenarsenaal bevatte 22 torpedo's of 44 mijnen. De enorme stalen buizen voor het lanceren van torpedo's zien er heel krachtig uit. Er is bijna geen plaats voor de 75 matrozen in de smalle 91 meter lange duikboot. De meeste matrozen sliepen of zaten in de gang. Er was slechts één toilet en wastafel. Hygiëne was niet hoogstaand aan boord. De matrozen mochten slechts eenmaal per drie dagen water gebruiken.
Om u van het ene compartiment naar het andere te verplaatsen moet je door smalle cirkelvormige gaten kruipen. Een uitdaging als je hier geen ervaring in hebt. In de film "Das Boot", die in een soortgelijke duikboot is opgenomen, zie je de acteur door deze gaten springen. Wij waren iets voorzichtiger. De wand bestaat uit een wirwar van draaiwielen om het water en de lucht in de duikboot aan te passen. Door de verandering van druk en gewicht, zinkt of stijgt de boot.
Binnen houden luidruchtige compressoren de zuurstof op peil voor bezoekers. Aan het einde van ons avontuur waren we blij terug de blauwe hemel te zien en frisse lucht te ademen. Buiten in de open lucht kregen we een enorm gevoel van vrijheid, iets dat anders zo evident is in het dagelijkse leven. In de duikboot waren we gewoon opgesloten, gespannen en ongemakkelijk. We zijn blij dat we deze U-480 eens hebben bezocht, maar eenmaal is voldoende.
Previous Zeebrugge article: West-Hinder lightship, the time before lighthouses
Return to main page
The weapon arsenal contains 22 torpedo’s or 44 mines. The enormous steel tubes to launch torpedo's look powerful. There still needs to be place for the 75 sailors in the narrow 91 meter corridor of the vessel. Most people slept on the floor and there was only one toilet and washing bidet. Hygiene was not the strongest requirement on board. The sailors could only use water once every three days.
To move from one compartment to the next, we had to creep through narrow circular openings. A challenge if you are not used to this. In the movie "Das Boot" which is recorded on a similar submarine, you see the actors jumping through these connection holes. We were more careful. Against the walls you see many turning wheels, this is to regulate the water and air in the submarine. With the change of pressure and weight, it sinks of floats back to the surface. We can already imagine how energetic sailors had to turn these wheels.
Inside noisy compressors kept on running to provide visitors oxygen. At the end of our visit we were happy to see the blue sky and breathe in the open air. The open space outside gave us a feeling of freedom something we take for granted in our daily lives. Inside the vessel we really felt locked up, tense and uncomfortable. We are pleased we this visit but wouldn't do it again, one time is enough.
Het is heel raar om een zwarte militaire onderzeeër te zien in een publieke haven zoals Zeebrugge. Deze is echter niet langer operationeel en dient nu als museum. We vonden het interessant om dit voor de bemanning oncomfortabel vaartuig, dat soms maanden onder water blijft, te bezoeken. We zouden echter niet mee willen gaan in een duikexpeditie.
Het wapenarsenaal bevatte 22 torpedo's of 44 mijnen. De enorme stalen buizen voor het lanceren van torpedo's zien er heel krachtig uit. Er is bijna geen plaats voor de 75 matrozen in de smalle 91 meter lange duikboot. De meeste matrozen sliepen of zaten in de gang. Er was slechts één toilet en wastafel. Hygiëne was niet hoogstaand aan boord. De matrozen mochten slechts eenmaal per drie dagen water gebruiken.
Om u van het ene compartiment naar het andere te verplaatsen moet je door smalle cirkelvormige gaten kruipen. Een uitdaging als je hier geen ervaring in hebt. In de film "Das Boot", die in een soortgelijke duikboot is opgenomen, zie je de acteur door deze gaten springen. Wij waren iets voorzichtiger. De wand bestaat uit een wirwar van draaiwielen om het water en de lucht in de duikboot aan te passen. Door de verandering van druk en gewicht, zinkt of stijgt de boot.
Binnen houden luidruchtige compressoren de zuurstof op peil voor bezoekers. Aan het einde van ons avontuur waren we blij terug de blauwe hemel te zien en frisse lucht te ademen. Buiten in de open lucht kregen we een enorm gevoel van vrijheid, iets dat anders zo evident is in het dagelijkse leven. In de duikboot waren we gewoon opgesloten, gespannen en ongemakkelijk. We zijn blij dat we deze U-480 eens hebben bezocht, maar eenmaal is voldoende.
Previous Zeebrugge article: West-Hinder lightship, the time before lighthouses
Return to main page
Tuesday, 23 June 2015
West-Hinder lightship, the time before lighthouses, Zeebrugge
You could compare a lightship with a mobile lighthouse. The ships were used to support navigation of other vessels. They brought light to the Belgian coast. Nowadays these ships are too expensive and replaced by automatic buoys and lighthouses. The West-Hinder was located on a sand bank at the Belgian Coast.
On our tour on the ship we were surprised to see how basic everything is. Very small beds, a little kitchen and dining area for the sailors. It must be harder to stay for months on such a lightship than on a fisher's boat. What are you doing on board? You are just a light beacon.
Je kan een lichtschip vergelijken met een mobiele vuurtoren. De schepen werden gebruikt om andere boten niet op zandbanken te laten varen. Zij waren de lichtpuntjes in de Noordzee voor de Belgische kust. Vandaag zijn deze schepen te duur en werden ze vervangen door automatische vuurtorens en lichtboeien. De West-Hinder lag steeds voor anker op een zandbank.
Bij ons scheepsbezoek waren we verbaast hoe minimalistisch alles aan boord was. Zeer kleine bedjes, een mini keuken en een eetruimte voor de bemanning. Het moet veel harder zijn op een lichtschip te blijven dan op een vissersboot. Wat doe je hier gedurende deze maanden? Je bent gewoon een lichtbaken.
Previous Zeebrugge article: The Harbour of Zeebrugge, De haven van Zeebrugge
Previous Ship article: Cruising on the extremely hot Gatun Lake, Panama
Return to main page
On our tour on the ship we were surprised to see how basic everything is. Very small beds, a little kitchen and dining area for the sailors. It must be harder to stay for months on such a lightship than on a fisher's boat. What are you doing on board? You are just a light beacon.
Je kan een lichtschip vergelijken met een mobiele vuurtoren. De schepen werden gebruikt om andere boten niet op zandbanken te laten varen. Zij waren de lichtpuntjes in de Noordzee voor de Belgische kust. Vandaag zijn deze schepen te duur en werden ze vervangen door automatische vuurtorens en lichtboeien. De West-Hinder lag steeds voor anker op een zandbank.
Bij ons scheepsbezoek waren we verbaast hoe minimalistisch alles aan boord was. Zeer kleine bedjes, een mini keuken en een eetruimte voor de bemanning. Het moet veel harder zijn op een lichtschip te blijven dan op een vissersboot. Wat doe je hier gedurende deze maanden? Je bent gewoon een lichtbaken.
Previous Zeebrugge article: The Harbour of Zeebrugge, De haven van Zeebrugge
Previous Ship article: Cruising on the extremely hot Gatun Lake, Panama
Return to main page